Reggio Emilia

Sporen

"Een kind heeft honderd talen, maar de school en de samenleving stelen er negenennegentig van". Deze uitspraak van Loris Malaguzzi (1920-1994) vat krachtig het concept van Reggio Emilia samen. Malaguzzi was pedagoog en charismatisch en bevlogen idealist.

Hij ontmoette in 1945 Reggio, een kleine stad in Noord Italië, enkele ouders die zelf een kleuterschooltje wilden oprichten. Het werd de basis van waaruit Malaguzzi zijn pedagogische ideeën kon ontwikkelen: het resultaat is dat in Reggio drieëndertig peuter- en kleuterscholen volgens zijn principe werken. In veel landen zijn ouders en leraren geraakt door dit concept.

ISBN: 978 90 6665 892 9

Malaguzzi spreekt van 3 pedagogen:

De kinderen zijn de eerste pedagoog. Hij gaat uit van een respect voor het kind, en gelooft in een enorm potentieel aan mogelijkheden en creativiteit bij elk kind.
De leraar noemt hij de tweede pedagoog. Zij kunnen veel maken en breken.
De derde pedagoog is de omgeving. En daarbij moet je vooraal denken aan de ruimte waarin kinderen actief zijn: de speelplaats, het lokaal, de tuin.

Jonge onderzoekers

Kinderen zijn niet alleen gericht op communicatie, maar ook, via communicatie, op het onderzoeken van de wereld om hen heen. De Reggio-Emiliabenadering speelt hierop in door kinderen te laten werken in kleine groepjes waarin de kans op onderlinge uitwisseling optimaal is. Als vanzelf leren kinderen van elkaar, over elkaar, over zichzelf en over de wereld.

Steeds zoeken de leraren naar mogelijkheden om de omgeving zo in te richten dat kinderen gestimuleerd worden om tot nieuwe ideeën te komen. Daarbij letten ze op de architectuur (vanuit elke ruimte kunnen de kinderen de buitenwereld zien), de kleur (van de meubels, de wanden, de spullen), de werkmiddelen, de lichtval (ze maken gebruik van verschillende soorten belichting), de inrichting (rustige werkplekken, ateliers, kring, beweegruimte).