leiding geven
Een kind van twee jaar kan nog geen afwegingen maken zoals een volwassenen.
Kinderen zijn geen beslissers en geen maatjes. Ze zijn op weg om eigen vaardigheden te ontwikkelen.
Om dit te laten lukken hebben ze ouders nodig die leidinggeven en spiegelen zoals een leerling de meester nodig heeft.
Anders breng je je kind in een machtspositie waar het nog lang niet aan toe is. Stop met vragen 'Wil je dit of liever dat?' Op weg naar ontspannen opvoeren helpt alleen een duidelijke rolverdeling.
Een veel voorkomende argument is 'Maar ik stel mijn kind vragen omdat ik het beste voor hem voor heb.' Laten we echter eens kijken wat het voortdurende vragen met kinderen doet. Zijn ze daardoor ontspannen, rustig, gelukkig?
Integendeel ze zenden voortdurend noodsignalen uit, zoals ontevreden zijn, schreeuwen, huilen, roepen. En waarom is dat zo?
Kleine kinderen leven van moment tot moment. Steeds komt er iets nieuws in hun blikveld dat hun aandacht in beslag neemt.
Kinderen willen alles! Dat is hun natuur.
Daarom is frustratie voorgeprogrammeerd wanneer we duidelijke beslissingen van hén verwachten.
Het is onze opdracht als volwassenen om onze 'opvoedrol' en de bijbehorende verantwoordelijkheid duidelijk op ons te nemen. In tegenstelling tot een kind hebben wij levenservaring, die ons helpt een zaak passend bij de situatie in te schatten en op grond daarvan kunnen wij ons kind leiden.
Als wij dat doen, dan geven wij hem wat hij zo nodig heeft: 'Het gevoel dat grote mensen weten hoe het moet.' Dat geeft houvast en zekerheid. Dat is geleefde liefde. Want nu hoeft het kind zijn levenskrachten niet permanent te verbruiken voor bijzaken.
Hij is het mag kind zijn en zich aan ons als voorbeeld oriënteren.